وجوب و ارزش توبه

شکی نیست  که از نظر عقل و شرع بر انسان واجب است خود را از امراضی که حیات جسم را به خطر می اندازند حفظ کند.

بنابراین دوری از مرض گناهان،و خطاها و اشتباهات مهلک که حیات ابدی را تهدید می کنند به طریق اولی واجب است.

خدای تعالی می فرماید:(توبوا الی الله جمیعا ایها المومنون لعلکم تفلحون)(نور-31)

پیامبر اکرم می فرمایند:تائب حبیب خداست،کسی که توبه می کندمثل کسی است که گناه نکرده است

امام باقر علیه السلام می فرماید:سرور و خوشحالی خدا –بخاطر توبه بندگان-از سرور و خوشحالی مردی که زاد و راحله خود را در شب تاریکی گم کرده،سپس انرا می یابد بیشتر است.

حضرت آیه اللّه العظمی جهانگیر خان قشقائی رضوان اللّه تعالی علیه که یکی از عرفای زمان خودش ‍ بود که شاگردانی مانند آیه اللّه العظمی بروجردی شهید آیه اللّه سید حسن مدرس و مرحوم ارباب اصفهانی و... می باشد، ایشان قبلا از افراد افراطگر در معصیت بوده و در قبیله ها تار زنی می کرده . (گاهی می بینم که حرف حق در بسیاری از گوشها اثر ندارد، سخنان نصیحت کنندگان بر جان بسیاری از گمراهان همچون بارش باران و تخم گیاه در شوره زار است . اما اگر دلی آماده باشد و جانی پاکیزه گردد یک سخن کوتاه نیز برای ایجاد تحول ودگرگونی درون آن کافی است). مرحوم آیه اللّه جهانگیر خان قشقائی یکی از انسانهایی است که چنین دل آماده ای را در سینه داشت، در احوال زندگی او می نویسند، از دوران جوانی، تا چهل سالگی همچون سایر افراد ایل قشقائی به دامپروری و پرورش اشتغال داشته و با تارزنی و آلات موسیقی افراد را به سوی خود جلب می کرده در هر مجلس شادی و معصیتی که وجود داشته شرکت می کرده او در یکی از تابستانها که ایل قشقایی به ییلاق سیمیرم آمده بود (بخشی از اصفهان است) برای فروش فرآورده های دامی و خرید نیازمندیهای خود و عائله اش ‍ به اصفهان میرود. در آن شهر بزرگ پس از انجام کارهای ضروری در بازار برای تعمیر تار شکسته ای که همراه داشته از شخص پیرمردی سراغ استاد یحیی ارمنی تارسازی را می گیرد آن پیر روشن ضمیر ضمن راهنمایی و معرّفی استاد یحیی ارمنی تارساز، اندرز وار به او میگوید: حق است که پی کار بهتری روی و دانش آموزی، و اگر راست میگوئی برو اول تار وجود خود را درست کن و از این کارها دست بردار خوب شو دیگر. این سخن چنان در دل و جان جهانگیر خان اثر میگذارد و شوری به پا میکند که از همانجا ترک ایل کرده و رحل اقامت در اصفهان که در آن زمان دارالعلمی مشهور بوده است می افکند و در مدرسه صدر که از معروفترین مدارس حوزه علمیه اصفهان و مجمع فقیها و حکیمان بزرگ بوده است حجره ای برای سکونت اختیار می کند... او ازکارهای خود توبه کرده و با عشق و علاقه وافری که از نصیحت آن پیر روشن دل ناشناس در نهادش برانیگخته شده بود به تحصیل علوم دینی و عرفانی می پردازد و طولی نمی کشد که از زبده ارباب فضل و بلاغت و قدوه اصحاب مجد و فصاحت و... می گردد. برای درک قدر و منزلت پوشیده و ناشناخته او کافی است که بدانیم اشخاصی مثل آیت اللّه العظمی بروجردی مرجع شیعیان و شهید سید حسن مدرس روحانی مبارز از شاگردان او بوده اند.

قصص التوابین یا داستان توبه کنندگان / علی میرخلف زاده

   امام باقر علیه السلام می فرماید:حسد ایمان را می خورد،همان طور که آتش هیزم را.

   امام صادق علیه السلام می فرماید:آفت دین حسد وعجب و فخر فروشی است.

در کتاب مصباح الشریعه از امام صادق علیه السلام روایت شده است:

   شخص حسود قبل از اینکه به دیگری زیان برساند خود را زیان بار کرده مانند ابلیس که برای خود لعنت و برای آدم برگزیدگی و هدایت و ترقی به محل حقایق پیمان الهی و نبوت را به ارمغان آورد.

پس محسود باش و حسود نباش زیرا میزان حسود سبک است و پیوسته میزان محسود را سنگین می کند.

 و چون رزق قبلا تقسیم شده،حسد سودی به حسود و ضرری به محسود نمی رساند،ریشه حسد کوری قلب و انکار فضل پروردگار است و این دو،بالهای کفرند،بوسیله حسد انسان دچار حسرت ابدی شده و در چنان مهلکه ای می افتد که هرگز از آن نجات نمی یابد.حسود توبه ندارد زیرا برکار خود مصراست و به آن معتقد،و بر این حالت سرشته شده است.بدون دلیل حسد می ورزد و سرشت انسان تغییر پذیر است اگر چه معالجه شود.

 غبطه

   حسد همیشه در مورد نعمت پیدا می شود،هنگامی که نعمتی به بنده ای عطا می شود کسی که ناظر بر تنعم اوست ،یکی از دو حالت در او پیدا می شود:

الف)اینکه از وجود نعمت ناراحت باشد و زوال آنرا نیز آرزو کند این حالت حسد نامیده می شود.

ب)اینکه از وجود نعمت ناراحت نباشد و زوال آن را نیز آرزو نکند ولی مایل باشد که او هم از چنان نعمتی برخوردار باشد،این حالت غبطه یا رقابت نامیده می شود«که بر عکس حسد از صفات پسندیده و موجب رشد و تحرک انسان است»

پیامبر گرامی اسلام می فرمایند:مومن رقابت می کند  و کافر حسد می ورزد.

     منبع:کتاب اخلاق شبر ص 255

قال امیرالمؤ منین علیه السلام :
 شَرُّ الْأَمْوَالِ‏ مَا لَمْ‏ یُخْرَجْ‏ مِنْهُ حَقُّ اللَّهِ.بدترین مالها مالى است که حق خداى بزرگ از آن داده نشده باشد! عیون الحکم و المواعظ (للیثی) ؛ ص294
بدنیا بدترین مال است آنحال ****که حق الله باشد اندر آن مال
هر آنکس حق مال خود نپرداخت ****زآتش بهر خود فردا مکان ساخت

در هم همه و شلوغی این روزهایی که میگذرد،
در دعوت از اشخاص مختلف،
در احساس تکلیف کردن آقایان،
فکر کنم یادمان رفته که کسی روزهای زیادیست نیامده؛

شاید اگر با این آب و تاب دعوت از بعضی آقایان، دعوتش می کردیم تا به حال آمده بود؛

 آنچنان که انتظار می‌رفت، سومین مناظره انتخاباتی تلویزیون که به موضوعات سیاسی داخلی وسیاست خارجی می‌پرداخت، گرم‌تر از دو مناظره گذشته برگزار شد و در آن مباحث مهمی مطرح شد که به صورت عینی رویکردهای هر یک از کاندیداها را برای اداره کشور در حوزه سیاست داخلی و خارجی عیان کرد.