برای مردم ریش میگذاشت!
دکمه یقه اش را میبست!
تسبیح به دست میگرفت!
پیشانیش سیاه بود از سجده های طولانی!
ولی در خلوتش...
میگفت این ریش دستو پا گیر است!
یقه اش تا پایین باز بود!
تسبیحش را میچرخاند!
خبری هم از سیاهی پیشانیش نبود!!!
مهم این بود که ارتقاء شغلی پیداکرده بود!!!!
چه ترجیع بند نامتوازنی است ،
وقتی که « نامی » از مسلمانی داشته باشیم
ولی « نشانی » از آن نداشته باشیم
طبقه بندی: اخلاق
نوشته شده در تاریخ شنبه 92 تیر 22 توسط
جباری | نظر بدهید
