«هوالرئوف»
پس و پیش می کنم
فصل ها را
هرچه ابر بی باران
خط می زنم از حافظه ی آسمان...
مِه که آویزان شد
روی تمام برگ های ِ
سررسید خالی زرد
می نویسم :"روز جهانی باران - تعطیل "
و همراه می شوم
با جاده های سر به راهی
که سر ِبازگشت ندارند
مثل کوچ نشینی
که قبیله اش را گم کرده باشد...
***
شاید زنی
که از آن سوی مِه
بیرون می آید
بی چتر و بارانی ،
شاعر باشد
کلمه های خیسی را
که باران زمزمه می کند...
طبقه بندی: اخلاق
پرسیدم: بار الها چه عملی از بندگانت بیش از همه تو را به تعجب وا می‌دارد؟
پاسخ آمد: اینکه شما تمام کودکی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر می‌برید…
و دوران پس از آن در حسرت بازگشت به کودکی می‌گذرانید…
اینکه شما سلامتی خود را فدای مال‌اندوزی می‌کنید…
و سپس تمام دارایی خود را صرف بازیابی سلامتی می‌نمایید…
اینکه شما به قدری نگران آینده‌اید که حال را فراموش می‌کنید،
در حالی که نه حال را دارید و نه آینده را…
این که شما طوری زندگی می‌کنید که گویی هرگز نخواهید مرد…
و چنان گورهای شما را گرد و غبار فراموشی در بر می‌گیرد که گویی هرگز زنده نبوده‌اید…
سکوت کردم و اندیشیدم،
در خانه چنین گشوده، چه می‌‌طلبیدم؟ بلی، آموختن…
پرسیدم: چه بیاموزم؟
پاسخ آمد: بیاموزید که مجروح کردن قلب دیگران بیش از دقایقی طول نمی‌کشد…
ولی برای التیام بخشیدن آن به سالها وقت نیاز است…
بیاموزید که هرگز نمی‌توانید کسی را مجبور نمایید تا شما را دوست داشته باشد،
زیرا عشق و علاقه دیگران نسبت به شما آینه‌ای از کردار و اخلاق خود شماست
…
طبقه بندی: اخلاق
در جهنم بوی گندی می آید که در روایت آمده وقتی این بو پراکنده می شود، ناله ی اهل جهنم بلند می شود و می گویند: « خدایا! اگر ما به این جهنم طاقت داشتیم دیگر به این بوی گند طاقت نداریم. این بوی گند چیست که بر آن آتش غلبه دارد؟»
در روایت دارد « إنّ أهل النّار لیتأذون » (1)
اینکه این بوی گند برای چه کسانی است در ادامه روایت دارد: « من ریح العالم التارک بعلمه »: « این بوی گند از عالمی است که به علم خود عمل نمی کرده است. »
........
این طور نیست که عالم فقط به اهل علم و علما گفته شود: و خیال بقیه آسوده باشد؛ بلکه به همه افراد آگاه اطلاق می شود و منتهی در حد وُسع خودشان.
*******************
(1) بحار الانوار ، ج 2 ، ص 34
برگرفته از کتاب: خودسازی - استاد توکل ، ص 305
طبقه بندی: اخلاق
و ما در طول روز خیلی مرتکب این عمل میشیم،نافرمانی از هرکسی برامون ممکنه اتفاق بیافته اما بزرگی و کوچکی این کار زمانی مشخص میشه که به مبدا نگاه می کنیم؟!
هر چه شخص فرمان دهنده دارای عظمت و بزرگی بیشتر، بزرگی معصیت هم بیشتر (یا به قول خودمونی عمق فاجعه بیشتر) و چه فاجعه برزگی که ما معصیت خداوند رو میکنیم!!آیا کسی از نظر عظمت و بزرگی بالاتر از خدا هست؟؟ خود من اگر برنامه یه صبح تا ظهر نگاه کنم غرق در عمق فاجعه ، چون دارم مرتکب معصیت خدا میشم نه بنده خدا ؛
اگر نمی تونیم با ثواب دل امام زمان شاد کنیم ، دیگه با اشتباه مون دلش خون نکنیم
طبقه بندی: اخلاق
طبقه بندی: گوناگون
